به نقل از «پارسینه»

چرا داخل هواپیما باید کرم ضد آفتاب بزنیم؟

تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۱۴۱۰۶

نشستن بر روی صندلی کنار پنجره‌ی هواپیما همیشه تجربه‌ی جالبی است. دیدن ابر‌های پفکی و تماشای شهر‌ها از بالا برای بسیاری از مردم تجربه‌ی منحصر به فردی محسوب می‌شود. اما باید بگوییم که بودن کنار پنجره‌ی هواپیما آنقدر‌ها هم تجربه‌ی جالبی نیست چرا که شما در معرض اشعه‌های خطرناک قرار می‌گیرید.

متخصصان پوست دائما تکرار می‌کنند که برای حفاظت از پوست خود از اشعه‎‌های نور خورشید در روز‌های بلند و آفتابی تابستان و در روز‌های کوتاه، اما آفتابی زمستان بدون ضد آفتاب از خانه بیرون نروید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حال، اما باید به شما بگوییم که متخصصان پوست علاوه بر اینکه برای پیاده‌روی در روز‌های آفتابی و غیر آفتابی ضد آفتاب‌های مختلف را تجویز می‌کنند، برای طول مدت پرواز نیز به شدت تاکید دارند که از ضد آفتاب استفاده کنید یا در کنار پنجره‌ی هواپیما ننشینید.

همانطور که در ارتفاع کوهستان‌ها، اشعه‌ی خورشید به راحتی به پوست آسیب می‌زند، چرا که به لایه اوزون نزدیک‌تر شده‌اید، در داخل هواپیما و در هنگام پرواز نیز به همین شکل است. مطالعات انجام شده توسط دانشگاه کالیفرنیا در سال ۲۰۱۴ نشان داد که یک خلبان در یک پرواز ۵۶ دقیقه‌ای در ارتفاع ۹ هزار متری به اندازه‌ای که یک شخص برای آفتاب گرفتن، ۲۰ دقیقه در معرض تابش خورشید قرار داشته باشد، در معرض خطر است. همچنین تحقیقات ثابت کرده که شیشه‌های هواپیما به طور کامل نمی‌توانند اشعه‌های خورشید را مسدود کنند و بنابراین لازم است که خلبانان و مهیمانان هواپیما از خود در برابر اشعه‌های خورشید محافظت کنند.

به طور کلی اشعه‌های ماوراء بنفش دو نوع هستند: UVB و UVA، که هر دو آسیب‌زا هستند. نفوذ اشعه‌ی ماوراء بنفش به پوست عامل اصلی پیری است. اشعه‌ی UVB لایه‌های بیرونی پوست را هدف قرار می‌دهد و اصولا موجب قرمزی پوست و گا‌ها سرطان پوست نیز می‌گردد. اکثر شیشه‌های هواپیما‌ها در برابر اشعه‌ی UVB نفوذ ناپذیر هستند. اما اشعه‌ی UVA همان اشعه‌ی است که از پنجره‌ی هواپیما عبور می‌کند و با توجه به اینکه در ارتفاعات بالاتری قرار گرفته‌اید و به لایه‌ی اوزون نزدیکتر هستید بنابراین شرایطتان از شرایط عادی، خطرناکتر است.

متخصصان پوست اعتقاد دارند که اشعه UVA می‌تواند از شیشه‌ی پنجره‌های هواپیما عبور کند و تاثیر آن بر روی پوست بسیار شدیدتر از اشعه‌ی UVB است. در حالی که بر روی آسمان به ابر‌ها خیره شده‌اید، در واقع در معرض این اشعه قرار گرفته‌اید؛ بنابراین بهترین راه برای در امان بودن استفاده از کرم ضد آفتاب قبل از پرواز است. با خیال راحت پوست خود را با کرم ضد آفتاب مناسب بپوشانید و در کنار پنجره به اطراف نگاه کنید.

البته مسافران دیگر و مهمانداران هم اگر در شرایطی قرار داشته باشند که نور خورشید به آن‌ها برخورد کند، آن‌ها نیز در معرض اشعه‌های UVA هستند؛ بنابراین حتی اگر در کنار پنجره‌ی هواپیما ننشسته‌اید، پوست خود را با کرم ضد آفتاب بپوشانید.


منبع:‌لست سکند

منبع: پارسینه

کلیدواژه: گردشگری دانستنی های سفر ضد آفتاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۱۴۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید (CO۲) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست؛ بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-۱۹، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضا‌های بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-۱۹ موسوم به SARS-CoV-۲ مانند سایر ویروس‌ها، از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید (CO۲) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO۲ تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO۲ به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO۲ تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO۲ در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO۲ محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-۱۹ از مانیتور‌های سنجش CO۲ برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود ۴۰۰ قسمت در میلیون (ppm) کربن دی اکسید است. در فضا‌های داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ ppm است. در فضا‌های دارای تهویه ضعیف، غلظت CO۲ می‌تواند از ۲۰۰۰ ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از ۵۰۰۰ ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO۲ در هوا بین ۴۰۰ ppm و ۶۵۰۰ ppm، ارتباط بین غلظت CO۲ و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO۲ معمولی جو که حدود ۵۰۰ ppm است، افزایش متوسط در CO۲ از ۴۰۰ ppm به ۸۰۰ ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-۲ از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین ۸۰۰ و ۶۵۰۰ ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO۲ عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-۲ در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید ۳۰۰۰ ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از ۴۰ دقیقه تقریباً ۱۰ برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویداد‌های اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-۲ احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO۲ هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO۲ جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از ۵۵۰ ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامد‌های گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامد‌های گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO۲ در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک